فقط با یه چیز خودمو دلداری میدادم که رشته ی مورد  علاقم که روانشناسی بود نرفتم ، که کمتر با غم و غصه و درد های مردم سروکار دارم، و با پتانسیل تغییر مودی که در خودم میدیدم فکر میکردم حتما افسرده میشم. 

نمیدونستم داروسازی هم همین کارکرد رو داره... استرس دائمی امتحان و نذاشتن وقت برای هیچ غلط دیگه ای...