ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 |
من داشتم حرص میخوردم که ممکنه این وبلاگو از دست بدم چون یوزرنیم و حتی ایمیلی که وارد کرده بودم و بعد پسورد ایمیلش یادم نمیومد ! که اومدم و دیدم اینجا کسی منتظرم نیست !!!
به هر حال خواستم توی وبلاگم بنویسم دفاع کردم و مرحله ی دانشگاه و دانشجویی برای من تموم شد!!! هنوز باورم نشده در یک لحظه یک مرحله ی زندگی تموم میشه!
شروع وبلاگ قبلی از زمان کنکور و دبیرستان و بعد ادامه ش توی این وبلاگ بود و هنوز یاد کنکور و قبولی داروسازی و این چیزا که میفتم وبلاگ و کارنامه هامون و دوستی های وبلاگی هم میاد توی ذهنم...
حس عجیبیه و در بین ناامیدی ها و علامت سوال های ذهنم به این فکر میکنم که من هر چی که لازم داشتم رو دارم با خودم از دانشگاه میبرم به مرحله ی بعدی زندگیم! متناسب با توانایی هام رشد کردم و بزرگ شدم و این مرحله هم تموم شد!
وارد مرحله ای میشم که نمیدونم کجاست و چطوریه و این که برنامه ی عملی ای برای باقی زندگیم ندارم کمی ناامیدم میکنه ولی خب...
حتما مثل همیشه راهمو پیدا میکنم... مثل همیشه... مثل همه...
اِباندِد یعنی ترک شده، رها شده.
سلام
جمله "دیدم اینجا کسی منتظرم نیست"، چقدر غریب بود.
سلام.
هر چند که برای خودم می نوشتم ولی یکم احساس غریبی کردم :)
+اباندد یعنی چی؟