شدن

یکی مهم‌ترین فرضیۀ روانشناسان وجودی در باب تکامل و رشد، مفهوم "شدن"است. آن‌ها عقیده دارند که هستی هیچگاه ساکن نیست؛ بلکه همواره درحال چیزِ جدیدی شدن و فراسوی خود رفتن است.

ریشۀ فلسفی این فرضیه را می‌توان در نوشته‌های سارتر یافت. سارتر در جایی می‌نویسد: «آنچه انسان می‌نماید و به گمان دیگران هست، نیست! به همین شکل، آنچه به گمان دیگران نیست، هست! دیگران به کنار، انسان آنچه اکنون هست، به واقع نیست. چرا که در جریان دگرگونی و شدن است. رو به سوی آینده دارد و باید خود را عوض کند و مدام کس دیگری بشود؛ تا سرانجام تصویری از خویشتن خویش به دست آورد.»

هدف بشر همواره این است که به صورت "انسان کامل" درآید. حال اگر از این "شدن" سرپیچی کند، بیمار می‌شود. ما بهای مبارزه با شدن خود را با اضطراب، افسردگی،‌ توهم، هذیان و سایر بیماری‌های روانی خواهیم پرداخت.

کپی از وبلاگ ساحل...

+ ساحل جان... بیا دوباره تو وبلاگت بنویس! زیاد هم بنویس... باشه؟

دلم تنگه وبت رو خوندنه.

دوست دارم اونجا رو.. دوست دارم نوشته هات رو..  خودت رو بیشتر  :)

نمیدونم اینجا میای هنوز...

حقیقت تلخ // رقیب یا هم سفره؟ همیار یا انگل؟ شکار یا شکارچی؟ مسیله این است!

دو سال پیش سر کلاس زیست که بحث سر روابط همزیستی و گونه های رقیب و اینا بود، یکی از بچه ها پرسید: 

رابطه ی مادر و جنین چه رابطه ایه؟

.

.

.

{چند ثانیه ای سکوت}

.

.

.

بچه ها:  :/

.

.

.

من:  :|

.

.

.

-  اه... این چه سوالی بود... حس انگل بودن بهم دست داد!  :|

حواس که نباشه...

تا چشمانم رو میبینه  میپرسه: چیزی شده؟!

هراسان جواب میدم: نه،  نه...چشمان پف کرده ام به او ربطی ندارد..

چشمان متعجبش...

 لب میگزم.

ابروهای در هم رفته اش...

این 5 روز هم بالای همون 5 سال...

وقتی میگی: بیا این 5 روز باقی مونده رو قدر بدونیم"

اعتراف میکنی که اون 5 سال رو هدر دادی...

5  روز که بیشتر از 5 سال نیست... چی عوض میشه؟