شدن

یکی مهم‌ترین فرضیۀ روانشناسان وجودی در باب تکامل و رشد، مفهوم "شدن"است. آن‌ها عقیده دارند که هستی هیچگاه ساکن نیست؛ بلکه همواره درحال چیزِ جدیدی شدن و فراسوی خود رفتن است.

ریشۀ فلسفی این فرضیه را می‌توان در نوشته‌های سارتر یافت. سارتر در جایی می‌نویسد: «آنچه انسان می‌نماید و به گمان دیگران هست، نیست! به همین شکل، آنچه به گمان دیگران نیست، هست! دیگران به کنار، انسان آنچه اکنون هست، به واقع نیست. چرا که در جریان دگرگونی و شدن است. رو به سوی آینده دارد و باید خود را عوض کند و مدام کس دیگری بشود؛ تا سرانجام تصویری از خویشتن خویش به دست آورد.»

هدف بشر همواره این است که به صورت "انسان کامل" درآید. حال اگر از این "شدن" سرپیچی کند، بیمار می‌شود. ما بهای مبارزه با شدن خود را با اضطراب، افسردگی،‌ توهم، هذیان و سایر بیماری‌های روانی خواهیم پرداخت.

کپی از وبلاگ ساحل...

+ ساحل جان... بیا دوباره تو وبلاگت بنویس! زیاد هم بنویس... باشه؟

دلم تنگه وبت رو خوندنه.

دوست دارم اونجا رو.. دوست دارم نوشته هات رو..  خودت رو بیشتر  :)

نمیدونم اینجا میای هنوز...