مراتب تنفر از هم اتاقیا! :|

همه ی اختلافا از مرزها و وسایل و محیط "مشترک" شروع میشه

اولش براش توجیه میکنی و حرفی نمیزنی ولی درست نمیشه

 بعد غیر مستقیم رفتارشو به روش میاری، ولی باز درست نمیشه

بعد مستقیما بهش میگی این رفتار داره آزار میده، ولی چی؟ درست نمیشه که هیچی، دلخور هم میشه

باز تکرار میشه،

نه میتونی توجیه کنی نه غیر مستقیم بگی نه مستقیم بگی

هی ناراحتیای کوچیک تلنبار میشه روی هم تا توی رفتارت خودشو نشون میده،

میشه سردی، میشه دلخوری، میشه تنفر...

حالا سوال من رفتار خودم و اون نیست،

سوالم اینه که توی همه ی روابط خانوادگی، دوستی، هم اتاقی مگه ابنجوری نیست؟ چطوره بعضیا از هم متنفر نمیشن ولی من با یه ناراحتی از دوستی و اتاق و غیره میام بیرون ولی بقیه اینطوری نیستن؟ چطوری اشتراک گذاری باعث اختلافشون نمیشه؟

محاله تو رابطه های بقیه این اخلاقای ناهمگون و اختلافا نباشه

من نازک نارنجی ام، پر توقعم، اداپته نیستم یا چی؟...