فقط وقتی ازم درخواست کردن میبخشم...

کی گفته آرامش تو بخشیدن بقیه هست... اصلا اینطور نیست... عین حقارته... مثل اینه که خودتو شایسته ی اون رفتار غلط ببینی. 

من دیگه کسیو نمیبخشم... 

حداقل تا زمانی که بیان جلوم به اشتباهشون اعتراف کنن و ابراز تأسف کنن و معذرت بخوان...

و از خدا میخوام اگه باهام بد کردن، تو زندگی بد ببینن... و اگه جهان دیگه ای هست حداقل اون موقع متاسف بودنشون رو تو چهرشون ببینم.

و این چیزیه هم من هم اونا شایسته ی اون هستیم...

نه بخششی که حتی طلب نکردن.